"Och, Potężny Swarożycu....
Dzięki ci za wysłuchane modły.
Wie już dzielny Mirko, gdzie wróg więzi
jego ukochaną żonę. Już prawie widać dachy
owej wioski, gdzie Madziarzy trzymać się
ośmielili polańską księżniczkę.
Biada im, oj biada.
Książe już nadchodzi ze swoją
drużyną, nie zostawi żadnej chaty całej,
żaden też wróg nie ujdzie żyw."
"- Zwycięstwo. - rzekł dzielny Mirko
na pogorzelisku madziarskiej stolicy.
Nie będzie trza już dobywać miecza,
ni tułać się po obcej ziemi.
Niech pokój będzie w kraju Polan.
Zakusy wszelkie zaś sąsiadów skończą się,
tak jak dla tych tutaj co leżą martwi
u stop naszych. Kto rękę zaś podniesie
na Polan wioski, ten musi ją mieć odciętą,
tak jak Madziarzy.- i tu Mirko wskazał
na stosy odciętych wrogom prawic,
co to leżały wszędzie wokół............"